I love New York City

Als er één stad is die 24/7 bruist, dan is het New York. Ik heb altijd al een keer naar New York gewild en toen ik na aankomst op JFK Airport met open mond uit het raampje van de yellow cab naar buiten staarde, wist ik waarom. Ik had meteen een speciaal gevoel bij deze stad. De mensen, de sfeer, de architectuur, alles klopte. Eigenlijk ging ik naar New York om er een weekje tussenuit te zijn met mijn lief. Even heerlijk te genieten, inspiratie op te doen en vooral lekker bij te komen. Ik moet jullie eerlijk bekennen dat er van dit laatste niet veel terecht is gekomen. Mijn dagen in New York waren zo bijzonder, het was net of ik in een film zat. Een film die met de minuut fantastischer werd en eindigde toen ik in het vliegtuig terug naar Amsterdam stapte.

Personal City Guides

De eerste dag viel ik meteen met mijn neus in de boter. Ik was vroeg wakker en wilde maar één ding: zo snel mogelijk deze stad ontdekken. (Een jetlag? Wat is dat?) Toen ik de eerste zonnestraaltjes voorzichtig tevoorschijn zag komen, werd ik nog enthousiaster dan ik al was. Ik had nog geen zak van New York gezien, maar wist dat de kans er dik in zat dat ik hier voor de tweede keer verliefd zou worden. Dennis, de broer van mijn vriend, en zijn vrouw Vanessa wonen al zeker vijf jaar in the big apple en kennen de stad op hun duimpje. Zij zouden ons die dag op sleeptouw nemen en de personal city guides uithangen. Na een heerlijk ontbijt en flink wat kilometers wandelen vertelden de broers dat ze graag even wat quality time wilden. Wat ik op dat moment nog niet wist, is dat mijn vriend van alles in zijn schild voerde, maar hier kom ik later nog op terug. Ik vond het een vreemd verhaal, maar aangezien die twee elkaar zo weinig zien, begreep ik dat ze graag even samen wilde zijn. Stiekem vond ik het ook niet erg. Nu hadden Vanessa en ik een goed excuus om ongegeneerd te shoppen en eindeloos te kletsen over vrouwendingen. Na de nodige winkelbezoekjes (shoppen is topsport!) stelde ik voor even een break in te lassen en met een flesje water in het park te gaan zitten. Vanessa en ik kletsen de oren van elkaars hoofd en vermaakten ons prima in het zonnetje.

Soho House

Voor we het wisten waren de mannen alweer terug. De rest van de dag hebben we gezellig met z’n viertjes doorgebracht. Dennis en Vanessa hadden van tevoren duidelijk een route uitgestippeld en hielden de vaart er flink in. Het leek wel of ze er een wedstrijd van gemaakt hadden ons zoveel mogelijk van de stad te laten zien in zo min mogelijk aantal minuten. In no time zijn we door Meatpacking gecrosst. Onze route eindigde in de Beergarden waar ons een welverdiende alcoholische versnapering stond op te wachten. Wat we toen nog niet wisten, is dat we nog een behoorlijk heftige nacht voor de boeg hadden. Dennis kreeg een klein uurtje later namelijk een telefoontje van één van zijn vrienden (lees: een model die werkelijk waar elke inwoner van New York kent) met de vraag of we het gezellig vonden om een drankje te komen drinken op het dak van het Soho House. Op het dak van het Soho House kun je, uiteraard onder het genot van een overheerlijke cocktail, relaxen op ligbedden aan de rand van een zwembad. Inwoners van New York betalen zeker 800 dollar per jaar om zich überhaupt op dit dak te vertonen. Dennis en Vanessa waren hier in de vijf jaar dat zij in New York wonen dan ook nog nooit geweest. Ik sprong een gat in de lucht. This was unbelieveable. Nog geen halfuur later lag ik als een diva in mijn zuurstokroze jurkje aan de rand van het zwembad. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was. En dit terwijl ik dondersgoed wist dat ik een bofkont was en dit je niet zomaar overkomt. Dít was waarvoor ik naar New York was gekomen. Halleluja!


Tapas, sangra & wodka

Na flink wat uurtjes ultiem gechilld te hebben, besloten mijn vriend en ik ons even op te frissen en ons avontuur elders voort te zetten. We hadden met een gezellige groep locals afgesproken in La Boqueria, een hip en gezellig Spaans tentje waar de tapas en de sangria je om de oren vliegen. Nadat onze buikjes gevuld waren, vlogen we door naar een knusse club waar een tafel inclusief flessen wodka voor ons klaar stond. Ik wist niet waar we dit allemaal aan te danken hadden, maar ik genoot. Ik genoot met volle teugen. Tot in de late uurtjes hebben we gedanst. De avond kon wat mij betreft niet lang genoeg duren. Ik durf met zekerheid te zeggen dat ik van mijn lang zal ze leve niet meer zo’n stapavond ga beleven. Amsterdam sucks when you’ve been in New York City.


SATC

De dagen daarna hebben we veel ondernomen en beleefd. In de ochtend ontbeten we regelmatig bij een leuk tentje bij ons om de hoek (Henry). Andere keren haalden we een croissantje en een white hot chocolate (OMG, that’s amazing!) bij Dean & Deluca op de hoek van Princestreet en Broadway. Romantische relaxmomenten met mijn lief in Central Park en de Hudson werden afgewisseld met heerlijke dinertjes (onder andere in Balthazar & The Place NYC) en de nodige bubbels. We leefden als locals in een piepkleine studio in West Village, een heerlijke buurt tussen 6th Avenue en Bleekerstreet (Manhattan). We waanden ons in Sex and the City (again!) toen we langs alle boetiekjes en de welbekende Magnolia Bakery liepen. Dit superschattige en van binnen rozegekleurde bakkerijtje was al van ver te herkennen aan de enorme rij. Locals komen hier maar al te graag om overheerlijke cupcakes te halen. En eerlijk is eerlijk, als je in New York bent, moét je ook wat tijd reserveren om de toerist uit te hangen en wat cultuur te snuiven. Liberty Island, 9/11 (Financial District), Ellis Island, Flat Iron District, Brooklyn Bridge, alles hebben we gespot. Uiteraard hadden we van tevoren ook flink wat shoppingtime ingecalculeerd en zijn we ons lijstje met favo shopadresjes lang en breed afgegaan. Mijn creditcard heeft overuren gedraaid, but I don't care. We hadden de tijd van ons leven!


New York Fashion Week

Van al dat wandelen (lees: shoppen) had ik flinke blaren gekregen. Erg vervelend, maar ik moest me erbij neerleggen, want de Fashion Night Out, de kick off van de NYFW, stond voor de deur. En jullie begrijpen uiteraard als geen ander dat je dan als ware fashionista naar buiten moét en je je niet zonder killer heels op straat mag vertonen. Tot bloedens aan toe heb ik die avond met een big smile rondgelopen! En het maakte me niets uit, want ik was bij de Fashion Night Out in NEW YORK BABY! Het feest begon pas echt goed los te barsten toen we een vriend van Dennis tegenkwamen. Uiteraard was dit niet zomaar een vriend, maar een hippe jongeman met een eigen restaurant. En laat hij nou boven zijn restaurant een privé bar hebben. Speciaal voor ons opende hij die avond de deuren. In no time stonden de shotjes tequila op de bar, knalde de beats uit de speakers, dook Maarten achter de piano en ging het dak eraf. Na deze private party was ik nog lang niet uitgefeest. (Ik was simpelweg niet te stoppen!) Ik wist dat er die avond nog een enorm gaaf feestje was in Lavo, dé hotspot van New York. Een vriend van Dennis had toevallig (hoe kan het ook anders) een VIP tafel in de housetempel van New York die avond. Ik keek Dennis met mijn allerliefste glimlach aan (Ah? Please? Toe?) en vroeg hem of hij ons daar niet naar binnen kon loodsen. Binnen een paar minuten was het geregeld en zaten mijn lover en ik lichtelijk aangeschoten in een yellow cab onderweg naar Lavo. (Een kleine mededeling tussendoor: mijn teentjes bloedden nog steeds!)


Partycrashen @ Lavo NYC

Eenmaal aangekomen bij de club, kreeg ik een lichtelijke paniekaanval. Er stond een rij van de voordeur tot op de hoek van de straat. En ik was dus echt niet van plan om een uur in deze rij te gaan staan. (Zo’n diva ben ik dan ook wel weer.) Maarten had wel een oplossing om onder de rij uit te komen. Na een minioverleg van een paar minuten liepen we met opgeheven hoofd op de uitsmijter af en zeiden we dat we een VIP tafel hadden. Vervolgens noemden we wat interessante namen op die Dennis ons had doorgegeven. De man was duidelijk onder de indruk van ons verhaal en zei dat we door mochten lopen. Ik kon het niet laten nog één keer over mijn schouder te kijken om de lange rij met partyanimals te aanschouwen. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar eigenlijk gaf dit me wel een goed gevoel. Het was ons gewoon gelukt. En dat moest gevierd worden! Na de nodige cocktails en flink wat danspasjes, was ik doodop. Toen ik rond 03.00 uur op mijn bed neerplofte en mijn voetjes verloste van mijn peeptoes van minstens tien centimeter, besefte ik me dat de dames uit New York het maar zwaar hebben en wij Nederlanders hier nog iets van kunnen leren.


Hoogtepunt

Toen ik die avond daarna dacht dat ik zo’n beetje alles beleefd had in deze wereldstad, zat ik er dik naast. Sterker nog, het hoogtepunt moest nog komen. Mijn vriend had namelijk een ‘kleine’ verrassing voor me. Nadat ik me wederom opgedoft had, nam hij me mee naar het Thompson hotel. Ik begreep niet helemaal wat de bedoeling van deze actie was, maar gehoorzaamde en ging braaf mee. Eenmaal op de 13^de verdieping stapten we de lift uit en begon het tot me door te dringen dat we op het dak van het hotel beland waren. De enorme rooftop was omgetoverd tot een trendy loungebar waar locals onder het genot van een drankje gezellig samen komen en zich even terug kunnen trekken uit de drukte van de stad. Het terras was aangekleed met moderne houten banken en tafels en de kaarsjes, kussens en palmbomen maakten het plaatje compleet. We kregen een plaatsje toegewezen, bestelden een cocktail en genoten van de skyline van New York die we er gratis en voor niets bij kregen. Na een halfuur pakte mijn vriend mijn hand en vertelde me (na ontzettend veel lieve woordjes waar ik jullie niet mee ga lastigvallen) dat hij iets voor me had. Iets dat de hele dag al in zijn broekzak brandde en hij hier in New York voor me geregeld had. Hij voegde er direct aan toe dat ik niet moest schrikken en hij me nog niet ten huwelijk ging vragen. Toen hij de ring (van Tiffany & Co. by the way) uit zijn zak toverde, kreeg ik de grootste glimlach ever. Hij wist dat hij de juiste keuze had gemaakt en me hier nú al dolgelukkig mee had gemaakt. Zeker een uur lang was ik sprakeloos (en dat gebeurt niet vaak kan ik jullie vertellen). Ik bedacht me dat nog nooit iemand zoiets liefs voor mij had gedaan. Aan de ene kant wilde ik lachen van blijdschap. Anderzijds kon ik wel janken van geluk. Langzaam realiseerde ik me dat dit wel héél romantisch was. Iedere vrouw wil een ring van haar partner, maar ik had niet verwacht dat de impact van dit cadeau zo groot zou zijn. Een ring is niet alleen een sieraad, het is iets bijzonders. Iets moois waarmee je een boodschap kunt overbrengen. Iets dat je de rest van je leven bij je kunt dragen en waar je mooie herinneringen aan hebt. Iedere keer als ik naar mijn ring kijk, ben ik zo blij als een klein kind in een snoepjeswinkel. Ons romantische dakmoment (zo noem ik het maar even voor het gemak) zal ik nooit vergeten en was mooier dan al die gratis flessen wodka, te gekke stapavonden, fantastische uitzichten, fabulous dinners en de inspiratie die van deze stad afspat bij elkaar. Al voeg ik er wel direct aan toe dat ik dat natuurlijk ook voor geen goud had willen missen! I love my boyfriend. I love my ring. And I really love New York City.


P.S: Maar liefst 15 uur nadat mijn lover de ring om op het dak van het Thompson Hotel om mijn vinger schoof, besefte ik me pas waarom hij aan het begin van onze trip zo nodig quality time met zijn broer wilde. Hij moest natuurlijk mijn ring ophalen en de boel voorbereiden. Iedereen zat in het complot en speelde het spelletje mee, sneaky bastards! ;-)